Mes: Febreiro 2022

Explicación: “Meu Deus! Mira esa imaxe de ahí! É a Terra saíndo”. Wow é tan fermosa” Pouco despois desta afirmación, fai hoxe 50 anos, tomouse unha das máis famosas imaxes da historia dende a órbita da Lúa. Coñecida coma “Earthrise (Saída da Terra)“, a icónica imaxe amosa á Terra elevándose sobre o limbo da Lúa, tomada pola tripulación do Apollo 8. Pero a coñecida imaxe Earthrise é en realidade a segunda imaxe tomada da Terra elevándose sobre o limbo lunar, só foi a primeira en cor. Coa moderna tecnoloxía dixital, non obstante, a primeria imaxe real Earthrise, orixinalmente en branco e negro, remasterizouse agora para ter a resolución e a a cor combinadas das tres primerias imaxes. Contemplen! A imaxe destacada é un primeiro plano da imaxe da que o astronauta do Apollo 8 Bill Anders estaba a falar. Grazas á tecnoloxía moderna e ó enxenio humano, agora todos nos podemos vela. (Nota histórica: outra histórica imaxe en branco e negro da Terra poñéndose detrás do limbo lunar tomouna o robot Lunar Orbiter 1 dous anos antes).

Explicación: A gran galaxia espiral NGC vese case que de canto neste primeiro plano dunha galaxia cósmica. É case do tamaño da nosa Galaxia Vía Láctea. O propio disco poirento de NGC 4945, os novos cúmulos de estrelas azuis e as rexións rosáceas de formación de estrelas destacan nesta colorida instantátea telescópica. A preto de 13 millóns de anos luz cara a extensa constelación austral de Centaurus, NGC 4945 está só seis veces máis lonxe que Andrómeda, a galaxia espiral máis próxima á Vía Láctea. Aínda que a rexión central desta galaxía atópase en gran parte agochada para os telescopios ópticos, as observacións en Raios-X e infravermellas indican unha significativa emisión de alta enerxía e formación de estrelas no núcleo de NGC 4945. O seu escuro pero activo núcleo califica este maravilloso universo insular coma unha galaxia Seyfert e fogar dun buraco negro supermasivo central.

Explicación: Este mosaico da Navcam do Perseverance mira por riba da cuberta do rover do tamaño dun coche, a través do chan do cráter Jezero en Marte. Os fotogramas empregados para construir o mosaico capturáronse no sol 354 da misión. Iso corresponde no calendario terrestre coa data do 17 de Febreiro de 2022, case un ano terrestre despois da aterraxe do rover. Cunha masa de máis de 1.000 quilogramos, o Perseverance de 6 rodas é o rover más pesado que se pousou sobre Marte. Durante o seu primeiro ano de exploración o rover recolleu seis (polo de agora) mostras de núcleos de rochas para o seu futuro retorno ó planeta Terra, serviu de estación base para o Ingenuity, o primeiro helicóptero sobre Marte, e probou o MOXIE (Mars Oxygen In-Situ Resource Utilization Experiment — Experimento de emprego de recursos in situ de osíxeno en Marte ) convertindo parte da fina e rica en dióxido de carbono atmósfera do Planeta Vermello en osíxeno.

Explicación: como eran os primeiros quásares? Os quásares máis próximos son agora coñecidos por implicar buracos negros supermasivos dos centros de galaxias activas. O gas e o po que cae cara o quásar brilla con intensidade, ás veces eclipsando o brillo da propia galaxia. Os quásares que se formaron nos primeiros mil millóns de anos do universo son aínda máis misteriosos. Amosada aquí, datos recentes permiten esta recreación artística de como podería ser un quásar no comezo do universo: centrado nun buraco negro supermasivo, rodeado de capas de gas e un disco de material, e expulsando un poderoso chorro. Os quásares atópanse entre os obxectos máis distantes observados e proporciónanlle á humanidade información única sobre os comezos do universo. Os quásares máis antigos actualmente coñecidos obsérvanse a un corremento ao vermello de 8, tan só 700 millóns de anos despois do Big Bang cando o universo só tiña unha pequena porcentaxe da súa idade actual.

Explicación: que descubrirá o gran Telescopio de Green Bank esta noite? Amosado nesta imaxe, o Telescopio Robert C. Byrd Green Bank (GBT) abaixo á dereita é o maior radiotelescopio dun só prato orientable completamente do mundo. Cun disco central maior que un campo de fútbol, o GBT atópase na montaña en Virxinia Occidental, EUA, nunha zona con pouca contaminación de radio onde o uso de teléfonos móbiles, WiFi e incluso fornos microondas está limitado. O GBT explora o noso universo non só durante a noite, se non tamén durante o día, xa que o ceo diúrno é escuro en ondas de radio. Realizada a finais de xaneiro, esta imaxe planificouse durante meses para conseguir que Orión estivera localizada no lugar correcto. A imaxe é unha composición dunha toma de primeiro plano realizada a máis dun quilómetro de distancia do GBT e unha toma de fondo creada a partir de exposicións longas durante a noite anterior. A imaxe profunda e Orión é moi indicada, xa que o GBT é famoso entre outras cousas pola medición do excepcional campo magnético do Complexo da Nube Molecular de Orión.