Mes: Decembro 2021

Explicación: este gif en timelapse amosa o Telescopio Espacial James Webb mentres atravesa por diante das estrelas de Orión no seu percorrido cara o seu destino máis alá da Lúa. Realizado o 28 de decembro, 12 exposicións consecutivas cada unha de 10 minutos foron aliñadas e combinadas coa imaxe en cor das estrelas de fondo para crear a animación. Uns 2.5 días despois do seu lanzamento o 25 de decembro, o JWST pasou a altitude da órbita da Lúa mentres se afasta da gravidade da Terra para acadar a súa órbita de halo ao redor de L2, o punto de Lagrange do sistema Terra-Sol. Os puntos de Lagrange son localizacións moi interesantes no espazo xa que alí a atracción gravitacional combinada dun corpo masivo (a Terra) que orbita a outro corpo masivo (o Sol) acada un equilibrio coas forzas centrípetas. Polo que masas moi pequenas, como as das naves espaciais tenden a quedar alí. Un dos 5 puntos de Lagrange, o punto L2, atópase a 1.5 millóns de quilómetros da Terra, directamente sobre a liña que une o Sol e a Terra. O JWST chegará ao punto L2 o 23 de xaneiro, 29 días despois do seu lanzamento. Mentres te relaxas na gravidade da superficie da Terra podes seguir online o progreso e o complicado despregamento do Telescopio Espacial James Webb.

Explicación: o Cometa Leonard, o máis brillante de 2021 aparece abaixo á esquerda nestas dúas imaxes capturadas o 29 de decembro nos escuros ceos do deserto de Atacama. Dirixíndose ao seu perihelio o 3 de xaneiro, a cola visible do Cometa Leonard medrou considerablemente. Nestas exposicións apiadas realizadas cunha lente de gran angular (tamén amosadas en negativo branco/negro para maior contraste) a complicada cola ionizada abrangue 60 graos no ceo, con Xúpiter brillando preto do horizonte abaixo á dereita. A longa cola de gas ionizado fluorescente polo efecto da luz solar prodúcese polo material vaporizándose do núcleo do Cometa Leonard, unha masa de po, xeo e rocha de case 1 quilómetro de tamaño. Posiblemente, destelos do núcleo do cometa e o impacto dos campos magnéticos e o vento solar nas últimas semanas conferíronlle á cola a súa aparencia irregular e retorta. Aínda faltan uns días para o seu máximo achegamento ao Sol, polo que a actividade do Cometa Leonard debería continuar. Este cometa atópase ao sur do plano da eclíptica do Sistema Solar mentres atravesa neste momento a constelación austral do Microscopio.

Explicación: que son e onde están estes óvalos xigantes? Trátanse de tormentas en rotación en Xúpiter capturadas o mes pasado pola sonda Juno da NASA. En xeral, as nubes máis altas son de cor máis clara e as máis claras de todas son relativamente pequenas e poboan o óvalo inferior. Aínda que con 50 quilómetros de tamaño, realmente estás nubes claras non son tan grandes. Atópanse a tanta altura que proxectan sombras no remuíño ovalado baixo elas. A imaxe amosada foi procesada para resaltar a cor e o contraste. Os grandes óvalos son normalmente rexións de altas presións que abranguen 1000 quilómetros e poden durar anos. O maior óvalo de Xúpiter, a Gran Mancha Vermella (non amosada na imaxe) leva durando varios centos de anos. O estudo da dinámica das nubes en Xúpiter coa sonda Juno achega un mellor entendemento dos perigosos tifóns e furacáns na Terra.

Explicación: Qué lle aconteceu ao Sol? Ás veces semella que o Sol está a verse a través dunha lente xigante. No vídeo destacado, non obstante, existen millóns de pequenas lentes: cristáis de xeos. A auga pode conxelarse na atmósfera en pequenos cristáis de xeo, planos, pequenos e con seis caras. Cando estos cristais revoan cara o chan, pasan moito tempo coas súas caras planas e paralelas ó mesmo. Un observador pode atoparse no mesmo plano que moitos dos cristains de xeo que caen preto do mencer ou do solpor. Durante este aliñamento, cada cristal pode actuarl como unha lente en miniatura, refractando a luz solar cara a nosa vista e creaando un fenómeno coma a parhelia, o térmo técnico para sundogs. O video destacado tomouse a finais de 2017nas faldas dunha colina de ski en no Vemdalen Ski Resort no centro de Suecia. Visible no centro atópase a imaxe máis directa do Sol, mentras que dos brillantes parahelios brillan de forma prominente á esquerda e á dereita. Tamén está visible o halo brillante de 22 grados — así como o halo más raro e moitos máis feble de 46 grados — tamén creados pola luz solar que se refracta a través dos cristais de xeo da atmósfera.

Explicación: cal destes dous trazos é un cometa? Aínda que os dous teñen características propias dos cometas, só o trazo inferior correspóndese cun cometa real. Este trazo inferior amosa a coma e a cola do Cometa Leonard, un bloque de xeo do tamaño dunha cidade que está atravesando o Sistema Solar interior mentres continúa a súa órbita ao redor do Sol. O Cometa Leonard realizou o seu máximo achegamento á Terra e Venus e dará a volta ao Sol a próxima semana. O cometa, que aínda é visible a simple vista, desenvolveu unha longa e cambiante cola nas últimas semanas. En contraste, o trazo superior é o escape do foguete Ariane V que elevou ao Telescopio Espacial James Webb (JWST) da Terra fai dous días. A imaxe amosada feita nunha soa exposición foi realizada dende Tailandia e amosa en primeiro plano unha pagoda do Parque Nacional Doi Inthanon. O JWST é o maior e máis potente telescopio espacial da NASA ata agora e orbitará o Sol preto do punto L2 do sistema Terra-Sol, e está programado que comece a realizar as primeiras observacións científicas no verán de 2022.