Mes: Xullo 2021

Explicación: Eran finais de xullo. Se podías ver as estrelas da Osa Maior (o gran cazo), podías atopar o Cometa Neowise no ceo da noitiña. Despois do solpor os habitantes do norte podían ver a simple vista o cometa baixo a cunca deste famoso utensilo de cociña celeste sobre o horizonte do noroeste. O cometa semella una ‘estrela’ difusa cunha cola, aínda que probablemente non tan longa como nesta memorable vista celeste grabada dende a República Checa o 23 de xullo, ano 2020, preto da aproximación máxima do cometa ó planeta Terra. As fotografías do C/2020 F3 (NEOWISE) soían amosar a alongada cola de po do cometa e unha máis feble, pero separada, cola iónica azulada que se extendía máis aló do que o ollo podía seguir. Observadores do ceo ó longo de todo o mundo deleitáronse coa observación do cometa NEOWISE, visitante sorpresa do Sistema Solar exterior.

Explicación: Mirando dende as sombras, o hemisferio de Mimas cara Saturno atópase preto da escuridade xunto unha dramática medialúa iluminada polo Sol. O mosaico capturouno preto da aproximación final da sonda espacial Cassini o 30 de xaneiro de 2017. A cámara de Cassini apuntouse case en dirección ó Sol a só 45.000 quilómetros de Mimas. O resultado é unha das vistas de máis alta resolución da xeada e chea de cráteres lúa de 400 quilómetros de diámetro. Unha versión mellorada revela mellor o hemisferio orientado cara Saturno da lúa en rotación sincronizada iluminado pola luz solar reflectida dende o propio Saturno. Para poder velo, desliza o cursor sobre a imaxe (ou segue este enlace). Outras imaxe de Cassini de Mimas inclúen o gran e ominoso cráter Herschel da pequena lúa.

Crédito da imaxe e Copyright:Carlos Uriarte

Explicación: esta alongada vista telescópica mira ao longo do plano da Vía Láctea cara a constelación do Cisne, rica en nebulosas. Coñecida tamén popularmente como a Nebulosa do Tulipán, a brillante nube de gas interestelar e po sobre o centro tamén aparece no catálogo de 1959 do astrónomo Stewart Sharpless como Sh2-101. Con preto de 70 anos luz de tamaño, a complexa e bela Nebulosa do Tulipán atópase a uns 8 000 anos luz, e amósase nesta imaxe na paleta do Hubble que convirte a luz dos ións de xofre, hidróxeno e osíxeno en cores vermello, verde e azul. A radiación ultravioleta das estrelas xóvenes máis enerxéticas no borde da asociación OB3 do Cisne ionizan os átomos e estimula a emisión da Nebulosa do Tulipán, nesta asociación inclúese a estrela de tipo O HDE 227018. Tamén no campo de visión atópase o micro cuásar Cygnus X-1, unha das maiores fontes de raios X do ceo terrestre. Impulsado polos poderosos chorros do disco de material do buraco negro, o seu feble fronte de choque azulado é apenas visible enriba dos pétalos do tulipan cósmico, xusto na parte superior da imaxe.

Crédito da imaxe: NASA, ESA, Hubble, HLA; Procesado: Jonathan Lodge

Explicación: o anel da gran galaxia azul á dereita é unha gran estructura de 150 000 anos luz de diámetro composta por estrelas brillantes e moi masivas recén formadas. AM 0644-741 é coñecida como unha galaxia de tipo anel e xurdiu dunha inmensa colisión galáctica. Cando as galaxias colisionan atravésanse unha á outra e as súas estrelas individuais rara vez colisionan. A gran galaxia con forma de anel é o resultado da distorsión gravitacional xerada pola pequena galaxia intrusa que a atravesa. Cando esto acontede, o gas e o po interestalar comprímense xerando unha onda de formación estelar que se move dende o punto de impacto como unha onda sobre a superficie dun estanque. Outras galaxias no campo de visión son galaxias de fondo que non interaccionan con AM 0644-741. As estrelas en primeiro plano atópanse na nosa galaxia, a Vía Láctea. Pero a pequena galaxia intrusa aparece arriba á dereita deste encadre tomado polo Telescopio Espacial Hubble. A galaxia anel AM 0644-741 atópase a uns 300 millóns de anos luz cara a constelación austral do Peixe Voador.

Crédito da imaxe e copyright: Anthony Saab

Explicación: caótica en aparencia, estes filamentos enmarañados de gas brillante esténdense ao longo do ceo da Terra cara a constelación do Cisne, formando parte da Nebulosa do Veo. Esta nebulosa é un gran remanente de supernova, unha nube en expansión que naceu da explosión dunha estrela masiva. A luz provinte da explosión da supernova orixinal probablemente chegou á Terra fai máis de 5 000 anos. Os filamentos brillantes son máis ben como grandes rizos ben separados nunha folla vista case de lado sobre o brillo dos átomos ionizados de hidróxeno, amosados en cores azuladas, e átomos de osíxeno, amosados en cores vermellas. Tamén coñecido como o Lazo do Cisne e catalogada como NGC 6979, a Nebulosa do Veo abrangue no ceo agora unhas 6 veces o diámetro da Lúa chea. A lonxitude do guecho correspóndese cuns 30 anos luz, dada a súa distancia estimada de 2 400 anos luz. Ás veces identificada tamén como o Triángulo de Pickering por un director do Observatorio da Universidade de Harvard, tamén é nomeada como o Guecho Triangular de Fleming, en homenaxe á súa descubridora a astrónoma Williamina Fleming.