Mes: Xuño 2021

Explicación: Cómo se formaron as primerias estrelas? Para atopar cómo, creouse a simulación de ordenador SPHINX de formación de estrelas no universo primixenio, algún dos seus resultados se amosan no vídeo destacado. O tempo dende o Big Bang amósase en millóns de anos na parte superior esquerda. Incluso 100 millóns de anos despois do Big Bang, a materia repartíase demasiado uniformemente ó longo do cosmos como para que as estrelas poidan nacer. Ademáis da radiación de fondo o universo era escuro. Pronto, lixeiros cúmulos de materia rocos en gas hidróxeno escomezan a fusionarse nas primeiras estrelas. No vídeo timelapse, o cor púrpura indica o gas, o branco indica a luz e dorado amosa a radiación tan enerxética que ioniza o hidróxeno, rompéndoo en electróns e protóns cargados. As rexións en color dorado tamén amosan as estrelas máis masivas que morren en potentes supernovas. O círculo do recadro destaca a rexión central que se está a converter nunha galaxia. A simulación continúa ata que o universe ten uns 550 millóns de anos. Para asegurar a veracidade das simulacións do SPHINX e as suposicións que se fuxeron en elas, os resultados non só se están a comparar coas observacións profundas actuáis, senón que tamén se compararán con observacións máis directas do universor primixenio previstas co telescopio pendente da NASA James Web.

Explicación: Poucas vistas cósmicas excitan a imaxinación coma a Nebulosa de Orión. Tamén coñecida coma M42, o gas brillante da nebulosa rodea quentres estrelas xóvenes no límite dunha inmensa nube molecular  interestelar a só 1.500 anos luz de distancia. A Nebulosa de Orion ofrece unha das mellores oportunidades de estudiar cómo nacen as estrelas, en parte porque é a rexión de formación de estrelas grande máis próxima, pero tamén porque as estrelas enerxéticas da nebulosa eliminaron as nubes de gas e po que bloqueaban a nosa visión – proporcionando unha vista íntima dunha serie de etapas do nacemento de estrelas e a súa evolución. A imaxe destacada da Nebulosa de Orión está entre as más nítidas da historia, construida a partires de datos do Telescopio Espacial Hubble. A Nebulosa de Orión completa espállase un 40 anos luz e atópase no mesmo brazo espiral da nosa Galaxia igual que o Sol.

Explicación: Pode semellar unha Lúa de papel. Navegando xunto a un Sol de lenzo. Pero esas non son nubes de cartón. E non é de mentiran.  A imaxe destacada dun ceo coloreado de naranxa é real — unha composición dixital de dúas exposicións da eclipse solar  que aconteceu a principios deste mes. A primeira exposición tomouse cun telescopio normal que capturóu un Sol sobreexposto e unha Lúa subexposta, mentras que a segunda imaxe tomouse cun telescopio solar que captou os detalles da cromosfera do fondo do Sol. A textura do Sol coma un lenzo sacouse a relucir por medio de imaxes nun ton moi específico de vermello emitido polo hidróxeno. Varias prominencias poden verse ó redor do bordo do Sol. A imaxe tomouse xusto antes do solpor dende Xilingol, Mongolia interior, China. Tampouco é unha fantasía imaxinar que a Lúa está feita de rocha densa, o Sol feito de gas quente, e as nubes feitas de gotas floatante de auga e xeo.

Crédito da imaxe: NASA, Cassini, VIMS Team, U. Arizona, U. Leicester, JPL, ASI

Explicación: que produce as auroras de Saturno? Para axudar a encontralo, os científicos estudaron centos de imaxes de Saturno no infravermello feitas pola sonda Cassini con outros propósitos, intentando atopar suficientes imaxes de auroras para correlar os cambios e facer vídeos. Feitos os vídeos, algúns amosaron que as auroras de Saturno poden cambiar no só co ángulo do Sol, máis tamén cando o planeta rota. Ademáis, algúns cambios nas auroras semellan estar relacionados con ondas na magnetosfera de Saturno, probablemente causadas polas súas lúas. Nesta imaxe en falsa cor tomada en 2007 amósanse tres bandas en luz infravermella. Os aneis reflexan a luz solar relativamente azul, mentres que o propio planeta brilla en vermello con menos enerxía. Unha banda de auroras ao sur son visibles en verde. Recentemente atopouse tamén que as auroras quentan a atmosfera superior de Saturno. Entender as auroras de Saturno é un camiño cara ter un mellor entendemento das auroras na Terra.

Crédito da imaxe e Copyright: Wang Letian (Eyes at Night)

Explicación: estas dúas imaxes, compostas a partir de fotogramas dun vídeo realizado cun telescopio solar e un filtro hidróxeno alfa amosan con gran nitidez os detalles do disco solar e as prominencias ao longo do borde do Sol o 6 de xuño (imaxe superior) e o 18 de xuño (imaxe inferior). Feitas dende Pequín, China, tamén amosa o tránsito da Estación Espacial Internacional e a nova Estación Espacial Chinesa Tiangong fronte ao sol brillante. A Estación Espacial Internacional atópase preto do centro da imaxe inferior, cruzando o disco solar á esquerda dunha rexión activa brillante denominada AR2833 e por debaixo dun filamento solar con forma de lazo. A Estación Espacial Chinesa atópase baixo a rexión activa AR2827 xusto no centro da imaxe superior, visible como unha combinación dunha forma “+” e unha forma “-“. As imaxes dos tránsitos das estacións orbitais tomáronse co mesmo equipo e o mesmo tamaño de píxel, coa Estación Espacial Internacional a uns 492 quilómetros de distancia e a Tiangong a uns 400 quilómetros.